دیده به تیغ دوخـتم، تا مگر از دعـای تو           تو نگه افکنی و من، سر فکنم به پای تو
مرگ بود سـعـادتـم که لحـظـۀ شهـادتـم           سایه فکـنـده بر سـرم، قـامت دلربای تو

گه بدنم به عشق تو، کوچه به کوچه می‌رود           گـاه سـر بـریـده‌ام گـریـه کـنـد برای تو
روی کـبود دخـترم، هدیه به نـازدانه‌ات           جان دو ماه پاره‌ام، هردو شود فدای تو
ای نفست روان من، کوفه میا به جان من           ورنه به نوک نی رود، رأسِ ز تن جدای تو
چنگ زنند گرگ ها، بر تن پاره پاره‌ات           شسته ز خون سر شود، روی خدا، نمای تو
ای که همه وجود من درغم توست نی نوا           بوده به گوشم از ازل قصۀ کـربلای تو
کاش به دشت کربلا بودم و کشته می‌شدم           با شهدای نی نـوا، در صف نی نـوای تو
روز ازل شنـیده‌ام، می‌نگـرد دو دیـده‌ام           پنجـۀ قـهـر قـاتل و طرّۀ مشک سای تو
آنچه که می‌کنم نظر، خورده گره به یکدگر           سـوز درون میـثم و زمـزمـۀ عـزای تو